Wybaczcie brak czasu i weny :x

Ok, ostatnio cały czas coś się dzieje i szczerze zapomniałam już o tym blogu. Dopiero przyjaciel mi o nim przypomniał. Więc bez zbędnych wstępów i usprawiedliwień wrzucam coś, co pisałam w środku nocy odnośnie ów przyjaciela. :D

Wujek Grześ szedł przez wieś

Worek koki niósł

Do dom doszedł, wciągnął proszek

A  dług mu dalej rósł.

Myśli wujo ,,Co tu zrobić?

Jak tu dalej żyć?"

Nie ma szczęścia, ani mózgu

Co tu dalej kryć :3

Wtem na pomysł wpada Grzesiu

,,Wiem co zrobić trzeba!"

Sprzedał proszek i za grosze

Kupił sobie drzewa.

Sad mu wyrósł, jak marzenie 

Sen się począł spełniać

Nie pamiętał jednak Grzesiu,

By swój dług wypełniać.

Po wujaszka przyjechało

Czterech smutnych panów.

Na łeb worek i do auta

Wywieźli, aż do Stanów.

Biedny Grzesiu w lament wpada

Klęczy, płacze, kwili.

Diler jednak, twardy człowiek

Nie wacha się ni chwili.

Nogi w beton, ręce w kajdan

Na nic Grzesia lament.

Pływa sobie do dziś wujo

W oceanie siejąc zamęt.

Drogie dzieci, oto bajka

Z pozoru całkiem głupia.

Lecz oddajcie swoje długi,

Bo was czeka rola trupa. ;)